अन्न हेच पूर्णब्रह्म

मी जेव्हा माझ्या स्वयंपाकावर प्रभाव पाडणा-या माझी आजी, आई, काकू, बहिणी, सासूबाई यांचा विचार करत होते तेव्हा मला एक गोष्ट जाणवली. या सगळ्याजणी आपापलं घर सोडून एका नवीन वातावरणात राह्यला आल्या, त्या वातावरणाला त्यांनी नुसतं आपलं म्हटलं नाही तर आपलंसं केलं. प्रत्येक माणूस हा लहानपणापासून आपल्या घरातल्या एका विशिष्ट प्रकारच्या खाण्याशी मनानं बांधला गेलेला असतो. जसंजसं आपण मोठं होतो, आपण खाण्यापिण्याचे वेगवेगळे प्रयोग करतो. म्हणजे मी आणि निरंजन कुठेही बाहेरगावी गेलो किंवा परदेशी गेलो तर आम्ही तिथे आपल्या पद्धतीचं खाणं शोधत नाही तर तिथलं जे काही वैशिष्ट्य असेल असे पदार्थ आवर्जून खातो. आम्हाला ते मनापासून आवडतंही. पण असं असलं तरी जेव्हा ब-याच दिवसांनंतर घरी येतो तेव्हा घरचा गरम वरण-भात किंवा पिठलं-भातच हवासा वाटतो. तो खाण्याची ओढ असते. याचं कारण मला असं वाटतं, की प्रत्येक घराचं एक कम्फर्ट फूड असतं. त्या घरातले सदस्य त्या कम्फर्ट फूडनं घट्ट एकत्र बांधले गेले असतात. आणि त्यामुळेच ते घर एकत्र राहतं. निदान मला तरी असं वाटतं.