अन्न हेच पूर्णब्रह्मची दोन वर्षं

२१ जुलैला अन्न हेच पूर्णब्रह्म हा ब्लॉग सुरू करून २ वर्षं पूर्ण झाली. अचानक आलेल्या विचारातून या पेजचा जन्म झाला आणि वाचकांच्या भरभरून मिळणा-या प्रतिसादामधून या पेजचं रूप निश्चित झालं. साध्या, सोप्या, रोजच्या जेवणातल्या पाककृती या पेजवर शेअर करायच्या असं मी पहिल्यापासून ठरवलं होतं. याचं कारण असं की मला स्वतःला रोज फार गुंतागुंतीचा स्वयंपाक करायला आवडत नाही. रोजचा स्वयंपाक हा आटोपशीर पण तरीही चौरस आहार देणारा असावा असं मला स्वतःला वाटतं. माझ्या घरच्या स्वयंपाकात मी ते अंमलातही आणते. मग हेच इतरांबरोबर शेअर का करू नये असं मला वाटलं आणि हे पेज सुरू झालं.
नवीन जीवनपद्धतीमध्ये बहुतेक सर्व स्त्री-पुरूष कामानिमित्तानं दिवसाचा अधिकात अधिक वेळ घराच्या बाहेर असतात. त्यामुळे बाहेर खाण्याचं प्रमाणही वाढलेलं आहे. त्यात फारसा पौष्टिकतेचा विचार करणं अवघड आहे. त्यामुळे निदान आपण जेव्हा घरात जेवतो तेव्हा ते जेवण साधं पण तरीही रूचकर आणि लवकर होणारं असावं असं मला वाटतं. म्हणून जास्तीत जास्त ताजा स्वयंपाक करण्यावर माझा भर असतो. शिवाय जेवताना सगळी पोषणमूल्यंही मिळायला हवीत. मी आहारतज्ज्ञ नाही किंवा मी त्याचं शास्त्रशुद्ध शिक्षण घेतलेलं नाही. पण मी विज्ञाननिष्ठ आहे. विज्ञानावर माझी श्रद्धा आहे, विश्वास आहे. त्यामुळे वाचनातून, अनुभवातून, प्रयोगांमधून, पारंपरिक प्रथांमधून जास्तीत जास्त वैज्ञानिक दृष्टिकोनाचा स्वीकार करून आपण जीवनशैली अंगिकारली पाहिजे असं मला ठामपणे वाटतं. अनेक पारंपरिक प्रथांमागेही शास्त्रीय कारणं असतात त्यामुळे त्या नाकारताना किंवा स्वीकारतानाही त्यांचा डोळसपणे विचार केला गेला पाहिजे.
स्वयंपाक करणं ही कला आहे. ती निगुतीनं करण्याची गोष्ट आहे. साधासाच स्वयंपाक असला तरी तो रूचकर करण्यासाठी प्रयत्न घ्यावे लागतात. त्यात मन घालावं लागतं. स्वयंपाक करणारी गृहिणी ही आपल्याकडे कमी दर्जाची समजली जाते. त्यात ती नोकरी न करता घर सांभाळत असेल तर फारच. घरात बसणा-या बाईला कमी अक्कल असते असा एक सर्वसाधारण समज आहे. आणि असा समज करून देण्यात आणि घेण्यात बायकाही मागे नाहीत. पण जर घराचं व्यवस्थित नियोजन करून ते उत्तम रितीनं चालवायचं असेल तर त्यासाठी खूप कष्ट लागतात. हे पेज सुरू केल्यानंतर मला याही बाबीवर थोडासा जोर द्यावा वाटला. त्यामुळे या पेजवर मी स्वयंपाकघराचं नियोजन, स्वयंपाकघरात कशा प्रकारे वस्तू असाव्यात, स्वयंपाकाचं नियोजन अशाही विषयांवर सातत्यानं लिहीत आले आहे.
हे पेज अनेक पुरूष मित्र वाचतात आणि आपल्या प्रतिक्रियाही देतात हे मला खूप विशेष वाटतं. याचं कारण अजूनही जगभरात स्वयंपाक ही बाईनं करायची गोष्ट आहे असंच मानलं जातं. बायका जितक्या रोजचा स्वयंपाक करतात तितका पुरूष करत नाहीत ही वस्तुस्थिती आहे. त्यामुळे जेव्हा या पेजचे पुरूष मित्र पेज वाचतात, त्याबद्दल प्रतिक्रिया कळवतात, रेसिपीज करून पाहतात ते मला फार आनंद देणारं असतं. हे पेज ७८ देशांमध्ये वाचलं जातं हेही मला फार मस्त वाटतं. मध्यंतरी मी पेजच्या वाचकांना कुठे राहाता याबद्दल माहिती देण्याची विनंती केली होती. ती जेव्हा एकत्रित केली तेव्हा माझाच त्यावर विश्वास बसला नाही इतके जगाच्या कानाकोप-यातले लोक पेज वाचतात.
अनेकांना अजूनही स्वयंपाक करणं कमी दर्जाचं वाटतं. पण मला या मागचा विचारच कळत नाही. जर आपल्याला उत्तम खायला लागत असेल आणि आपल्याला आपलं आरोग्यही राखायचं असेल तर स्वयंपाक आलाच पाहिजे. मग तो तुम्ही बाई लावून करून घ्या. मदतनीसांकडून मदत घेऊन करा किंवा स्वतः सगळं करा. याला पर्याय नाही. त्यामुळे अनेकदा काही लोकांकडून मला सातत्यानं मी स्वयंपाक आणि साड्यांबद्दल, कपड्यांबद्दल लिहिते म्हणजे मला बुद्धी कमी आहे असे शालजोडीतले मिळाले असले तरी मला त्याकडे लक्ष द्यावंसं वाटलं नाही. याचं कारण ही एक कला आहे, आवश्यक गोष्ट आहे असं मानणा-यांची संख्या प्रचंड मोठी आहे.
मी हे पेज सुरू करून काय मिळवलं? तर मुख्य म्हणजे मी खूप आनंद मिळवला, लोकांचं खूप प्रेम मला मिळतं ही सगळ्यात महत्त्वाची गोष्ट मला वाटते. आयुष्यात या गोष्टीला सगळ्यात जास्त महत्त्व आहे असं मी मानते. या पेजमुळे मला जगभर मित्रमैत्रिणी मिळाले आहेत. मी मागे गंमतीनं लिहिलंही होतं की मी मला आता जगप्रदक्षिणा करायला हरकत नाही! इतकं भरभरून लोक प्रेम करतात. परदेशातले लोक तर बोलावतातच पण जेव्हा पंढरपूर तालुक्यातल्या सांगोल्याला शेत बघायला या किंवा नासिकजवळ मुंगसेरा इथं द्राक्षाची बाग बघायला या अशी आमंत्रणं मिळतात तेव्हा मी भरून पावते. आयर्लंडची सोनाली जेव्हा मला गुरूपौर्णिमेला मेसेज करते तेव्हा मी तिची गुरू नाही याची पूर्ण जाणीव असूनही मन कृतज्ञतेनं भरून जातं. परवा कोल्हापूरला गेल्यावरही असंच प्रेम अनुभवायला मिळालं. स्वतःला व्हायरल इन्फेक्शन असतानाही मनीषाताई संध्याकाळभर माझ्याबरोबर फिरली. दुस-या दिवशी घरी बोलावून तिनं उत्तम पाहुणचार केला.
या पेजच्या वाचकांमध्ये साहित्यिक, कलावंत, चित्रकार, आयएएस, आयपीएस, चित्रपट दिग्दर्शक, चित्रपट अभिनेते-अभिनेत्री असे सगळे आहेतच. त्याचबरोबर एखाद्या लहान गावात राहणारी, नवीन लग्न झालेली मुलगी आहे, परदेशात एकटे राहणारे विद्यार्थी आहेत, परदेशात मिळणा-या तुटपुंज्या साधनसामग्रीतून अन्नाला पूर्णब्रह्म करणारे मित्रमैत्रिणी आहेत. हे संचित माझ्यासाठी सगळ्यात महत्त्वाचं आहे, मनाला सतत उभारी देणारं आहे.
या पेजचे पहिले ५००० लाइक्स व्हायला ९ महिने जावे लागले. एक वर्ष झालं तेव्हा १२२८० लाइक्स होते. आणि आज २ वर्षं पूर्ण झाली तेव्हा ४१२८० लाइक्स आहेत. पेजवरची प्रत्येक पोस्टचे १०० ते ४०० शेअर्स होतात. आणखी काय हवं? या पेजवर असंच प्रेम करत रहा. असाच भरभरून प्रतिसाद देत रहा. नवनवीन कल्पना सुचवत रहा. तुम्हा सर्वांची मनापासून ऋणी आहेच.

Happy cooking and happy reading!

सायली राजाध्यक्ष